Troosteten
Troosteten is een informeel samenzijn, aansluitend op de afscheidsbijeenkomst. Op een locatie die betekenis voor de overledene en nabestaanden heeft. Met passend eten en drinken. Deze bijeenkomsten hebben een bijzondere meerwaarde. Het is een ontspannen, informeel, maar intens samenzijn. Als een warm bad voor de directe naasten die net een zeer intensieve week en intense bijeenkomst hebben gehad.
Mijn eerste troosteten
Toen mijn zwager plotseling op 46 jarige leeftijd overleed, vormden zijn vrouw, zijn moeder, zijn enige broer en zijn beste vriend samen de kern van de organisatie en besluitvorming. Toen ik vroeg wat ze na de plechtigheid wilden hadden ze geen idee. Ik stelde voor om aansluitend een samenzijn te organiseren bij hen thuis in de tuin.
Aan de slag
Ik betrok de buren, (stief)dochters, vriendinnen en een wijnexpert met wie hij zelf een keer een wijnproeverij op zijn verjaardag had georganiseerd. We zorgden voor aangeklede geïmproviseerde tafels en zitjes in de tuin, de bloemenzee vanuit het crematorium kwamen op het pad en overal in de tuin, we maakten een herinneringentafel, met door de gasten meegebrachte foto’s, stenen, schelpen en kaartjes. Er was echte espresso en thee in alle smaken. Je kon kiezen uit soepen, brood en smeersels en natuurlijk echte goede wijnen, met daarbij passende kaasjes en worstjes. Iedereen kreeg een kaars of fakkel die ze aanstaken voordat ze naar huis gingen. De hele nacht was de tuin daardoor verlicht.
Nooit meer anders
Misschien kwam het door het schitterende weer, door de intensiteit van de week ervoor, de ontlading na de plechtigheid, de bijzondere verbinding met de aanwezigen, de voldoening over hoe passend alles was verlopen, de muziek uit zijn eigen collectie, of een combinatie van al die dingen maar ik dacht letterlijk: als ik dood ben is dit het belangrijkste.
Je kan je voorstellen wat mijn rol werd toen er dat jaar nog 3 andere mensen in mijn omgeving kwamen te overlijden. Ik weet nu dat dit troosteten naadloos aansluit en iets bijzonders toevoegt op alles wat al verder al geregeld wordt in de week van afscheid en op de dag van de uitvaart.
Grensverleggend: afscheid bij leven
Er zijn situaties waarin mensen de gelegenheid krijgen om een dergelijk samen zijn vóór het overlijden te doen. Een afscheid bij leven organiseerde ik onlangs nog voorafgaand aan de dood van mijn tante. Ook dat vond gewoon thuis plaats, met lekkere koffie, thee en taartjes, hapjes en wijntjes. Iedereen was er; gebroken gezinnen, gebroeieerde broers, exen, nieuw samengestelde gezinnen, nieuwe partners, goede vrienden en vriendinnen, volwassenen en kinderen. Natuurlijk was het even wennen voor de genodigden, maar het enige wat ze voor mijn tante hoefden te doen, was er te zijn. Het gevoel die middag was overweldigend goed. Mijn tante en haar naasten waren enorm dankbaar na afloop. Ze kon het leven, eigenlijk bijna tevreden, loslaten.